خاطرات شما، بازی بعدی ویل رایت را می‌سازد: سیمزی شخصی‌تر از همیشه!

ویل رایت، خالق سیمز و یکی از بنیانگذاران استودیوی ماکسیس، اخیرا در جریان لایو استریم در توییچ، از بازی جدید خود با نام پروکسی (Proxi) رونمایی کرد. این بازی، بر اساس تریلر کوتاهی که ماه گذشته منتشر شد، یک شبیه‌ساز زندگی مبتنی بر هوش مصنوعی است که از خاطرات شما ساخته می‌شود. رایت در طول پخش زنده که در کانال BreakthroughT1D (یک کمپین بازی و استریم برای جمع‌آوری کمک‌های مالی برای تحقیقات دیابت نوع ۱) انجام شد، جزئیات بیشتری از پروکسی را فاش کرد و همچنین در مورد روند توسعه سری بازی‌های سیمز صحبت نمود.

در پروکسی، شما خاطره‌ای (مثلا سفری که با دوست دوران دانشگاهتان داشتید) را تایپ می‌کنید و بازی آن خاطره را به یک صحنه‌ی متحرک تبدیل می‌کند. با ساختن صحنه‌های خاطره بیشتر، این صحنه‌ها به “جهان ذهنی” شما (یک محیط سه‌بعدی) اضافه می‌شوند که می‌توانید آن را کاوش کرده و در آن بازی کنید. افرادی که بخشی از خاطرات شما هستند (مانند همان دوست دانشگاهی)، به عنوان “نمایندگان” (Proxies) در این جهان ظاهر می‌شوند و شما می‌توانید با آن‌ها تعامل داشته باشید و بازی کنید.

رایت در طول استریم گفت: “به یاد نمی‌آورم که اولین بار چه زمانی به پروکسی فکر کردم. فکر می‌کنم این ایده برای مدت طولانی در ذهن من در حال شکل‌گیری بوده است. واضح است که این بازی ارتباط زیادی با سیمز دارد.”

به عنوان مثال، در حین استریم، مجریان آریل و امیلی مورگانتی، بازی سیمز ۲ را انجام می‌دادند. در این حین، شخصیت مورتیمر گوت پس از رفتن به قبرستان، از ارواح ویکتور گوت (یکی از اقوام مرده‌ی مورتیمر) ترسید. با استفاده از پنل خاطرات، مجریان می‌توانستند ببینند که مورتیمر این خاطره را به همراه سایر رویدادها و نقاط عطف مهم زندگی خود حفظ کرده است.

رایت توضیح داد که چرا می‌خواهد پروکسی تجربه‌ای شخصی‌تر باشد و از خاطرات واقعی بازیکنان استفاده کند: “من متوجه شدم که به طور مداوم به بازیکن نزدیک‌تر می‌شوم. این ضرب‌المثلی است که همیشه به آن پایبند بوده‌ام: هیچ طراح بازی با بیش از حد ارزیابی خودشیفتگی بازیکنانش اشتباه نکرده است.”

رایت در حالی که مجریان می‌خندیدند، توضیح داد: “هر چه بتوانم بازی را بیشتر در مورد شما بسازم، بیشتر از آن خوشتان خواهد آمد.”

رایت این حرف‌ها را به طنز بیان کرد، اما حق با اوست: من در تقریباً هر بازی‌ای که به من اجازه می‌دهد، نسخه‌هایی از خودم را ساخته‌ام، از جمله تمام بازی‌های سیمز رایت. حتی گاهی بازی‌هایی خریده‌ام، در بخش ساخت شخصیت خودم را ساخته‌ام و بعد حتی زحمت بازی کردن خود بازی را نکشیده‌ام!

اما معمولا خودم را در بازی‌ها می‌سازم تا ماجراجویی‌هایی داشته باشم که در زندگی واقعی نمی‌توانم داشته باشم، بنابراین کاملاً مطمئن نیستم که آیا ساختن خودم و سپس بارگذاری این نسخه دیجیتالی از خودم با همان خاطراتی که در ذهنم حمل می‌کنم، ایده خوبی است یا نه. اما چه کسی می‌داند؟ شاید من به اندازه‌ای خودشیفته هستم که نه تنها خودم را، بلکه خاطرات خودم را هم در پروکسی بازسازی کنم.

مجله خبری بازی و تکنولوژی بازی تاک

بیشتر بخوانید :

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ