## آن‌سوی باران: بارانی از ناامیدی
“آن‌سوی باران” یا “Linn: Path of Orchards” یک بازی تفننی (Casual) در سبک سکوبازی است که بر پایه فیزیک طراحی شده است. این اثر جذاب از استودیوی ایرانی “فانوس گیمز” (Fanoos Games) یک تجربه اتمسفریک و هنری را ارائه می‌دهد. این بازی روی تمامی پلتفرم‌ها بجز کامپیوترهای شخصی (Android, Xbox One, Nintendo Switch, iOS, PlayStation 4) قابل تجربه است.
نقد پیش‌رو برای پلتفرم تلفن‌های همراه نوشته شده و ممکن است برخی از موارد در تجربه‌ی پلتفرم‌های دیگر متفاوت باشد.
حسی که به خوبی منتقل نمی‌شود
هدف اصلی بازی رساندن شخصیت اصلی به نقطه‌ای مشخص در هر مرحله است. شخصیت بازی به صورت خودکار حرکت می‌کند و بازیکن تنها می‌تواند جهت حرکت آن را به راست یا چپ تغییر دهد. همچنین بازیکن می‌تواند دوبار پشت‌سرهم بپرد و در حین معلق بودن در هوا به سرعت در جهت دلخواه خود حرکت کند (اصطلاحی که برای عناوین مشابه به کار می‌رود “Dash کردن” است).
با وجود طراحی مراحل متنوع، فیزیک بازی آنطور که باید روان نیست و بازیکن را راضی نگه نمی‌دارد. از آنجایی که در اکثر مراحل سکوها در حال حرکت هستند، گاهی اوقات باگ‌هایی در حرکت شخصیت اصلی رخ می‌دهد که به طور کامل به فیزیک بازی مرتبط هستند.
خصوصاً قسمت‌هایی مانند سُر خوردن شخصیت اصلی روی برخی سکوها، به سبب حرکت آن‌ها گاهی اوقات اتفاقاتی رخ می‌دهد که بازیکن به طور کامل احساس می‌کند فیزیک بازی در برخی از نقاط به خوبی هماهنگ با اعمالی که باید انجام شوند نیست. این قضیه می‌تواند باعث شود مراحلی که برای آن‌ها زحمت زیادی کشیده‌اید با اتفاق افتادن یکی از این ناهماهنگی‌ها به کلی از دست بروند و شما مجبور شوید مرحله را مجدداً از صفر شروع کنید.
کنترلی نامناسب در نسخه‌های موبایلی
نحوه‌ی کنترلی که برای نسخه‌های موبایلی تعبیه شده به صورت کشیدن انگشت به جهت‌های مختلف انجام می‌شود. اما قسمتی که باعث از دست رفتن تلاش‌های شما می‌شود هنگامی است که شما عمل موردنظر خود را از طریق کشیدن انگشت به جهت موردنظر انجام می‌دهید و ناگهان متوجه می‌شوید شخصیت دارد حرکت دیگری که خواست شما نبوده را اجرا می‌کند.
علت این اتفاق شبیه بودن فرمان‌ها به یکدیگر است. برای مثال بازیکن می‌خواهد به سمت راست برود ولی بجای اینکه دقیقاً انگشتش را به سمت راست بکشد کمی آن را زاویه‌دار به آن سمت می‌کشد و اتفاقی که می‌افتد این است که شخصیت بجای اینکه به سمت راست حرکت کند، به بالا می‌پرد. این مشکل پس از ناهماهنگی بودن فیزیک بازی، دومین چیزی است که کنترل بازیکن بر روی بازی را سخت می‌کند به طوری‌که بازیکن در ذهنش سناریویی را برای رسیدن به هدف می‌چیند ولی نمی‌تواند آن را اجرا کند. اینجا جایی است که بازیکن علت باخت خود را بازی می‌داند و نه نحوه‌ی بازی کردن خود.
موسیقی، تنها نقطه قوت
بدون شک در صورت نبود موسیقی آرامش‌بخش بازی، به سرعت از تجربه‌ی “آن‌سوی باران” خسته خواهید شد و یا حتی این قضیه اعصاب شما را تحت‌الشعاع قرار دهد. برای درک این موضوع کافی است صدای بازی را قطع کنید و شروع به بازی کردن کنید. به‌زودی خواهید فهمید که تقریباً تجربه‌ی بازی بدون خرد شدن اعصاب امکان‌پذیر نیست.
البته این موضوع نشان از قدرت موسیقی بازی دارد که درحال کشاندن بازیکن به سمت پایان بازی است. اما باید درنظر گرفت که معمولاً بازیکنان موبایل خصوصاً در قبال بازی‌های تفننی از هندزفری یا هدفون استفاده نمی‌کنند و یا عموماً برای تجربه‌ی این‌جور بازی‌ها به دنبال گوشه‌ای دنج نمی‌گردند، بلکه بیشتر در بین ساعات کاری و یا مترو و اتوبوس درحال تجربه‌ی این بازی‌ها هستند. این قضیه باعث می‌شود خیلی از بازیکنان در هنگام تجربه‌ی بازی، صدا را به خوبی نشنوند و از خریدشان ناراضی شوند؛ خصوصاً اینکه به سبب آرام و ملایم بودن صدای بازی، می‌توان گفت تحت تأثیر این موسیقی قرارگرفتن بدون استفاده از هدفون تقریباً ممکن نیست.
طراحی هنری، ساده و معمولی
همانطورکه می‌دانید از مهم‌ترین ارکان بازی‌های اتمسفریک، طراحی محیطی است. باید گفت طراحان هنری استودیوی “فانوس گیمز” تا حد قابل‌قبولی این طراحی را به خوبی انجام داده‌اند اما با عناوین مشابه فاصله‌ی بسیاری دارند.
تکرار شونده و خسته کننده
بازی‌هایی که از تنوع مکانیکی بالایی برخوردار نیستند، سعی می‌کنند با متنوع کردن اشیاء و شرایط محیطی بازیشان را جذاب کنند. اما “آن‌سوی باران” علی‌رغم طراحی مراحل مختلف، نمی‌تواند جای خالی تنوع را پر کند. کلیت مراحل شبیه به هم هستند و تنها در تعداد کمی از مراحل شاهد قسمت‌های جالب و جدید هستیم. حتی اگر این مسائل را کنار بگذاریم به مشکل بزرگتری برخورد می‌کنیم: مشکل اصلی آن است که شما مجبور به تکرار دوباره‌ی مراحل خواهید شد.
در بازی علاوه بر هدف اصلی، اهداف فرعی‌ای نیز وجود دارند (مانند گرفتن الماس‌ها، تمام کردن مرحله با کمترین تعداد حرکت، معلق بودن در هوا طی زمانی مشخص و …) که با انجام دادن هرکدام از این اهداف می‌توانید تعداد ستاره‌هایتان را افزایش دهید (در هر مرحله سه هدف فرعی وجود دارد که اگر همه‌ی آن‌ها را انجام دهید مرحله سه ستاره می‌شود و این به این معنا است که شما به حداکثر ستاره‌ای که می‌توانید از این مرحله بدست‌آورید رسیده‌اید). اما این ستاره گرفتن‌ها اختیاری نیستند و شما برای آنکه به فصل‌ها‌ی (هر فصل شامل ۱۴ مرحله می‌باشد) بعدی راه پیدا کنید باید حداقل مقدار ستاره‌ای که بازی برای شما مشخص کرده را داشته باشد.
درنتیجه بازیکن برای بدست آوردن ستاره‌های مورد نیاز مجبور به تکرار دوباره‌ی مراحل می‌شود. این موضوع باعث خسته‌کننده‌تر شدن بازی می‌شود چراکه علاوه‌بر تحمل مراحلی که تنوع زیادی در آن‌ها مشاهده نمی‌شود باید دوباره و دوباره مراحلی را که قبلاً آن‌ها را یک‌دور تجربه کرده‌اید تکرار کنید تا ستاره‌های مورد نیاز برای رفتن به فصل بعد را کسب کنید.
پلتفرم و نسخه بررسی شده اندروید –نسخه ۱۳
دانلود بازی آن‌سوی باران:
