## ویلموت و کارهای عجیب و غریبش: یک پازل شاد و آرام
تجربه ی خواندن یک کتاب خوب یا تماشای یک فیلم جذاب، گاهی با این حس خوشایند همراه میشه که سازنده یا کارگردانش، آثار دیگری هم تولید کرده که ارزش امتحان کردن دارن.
“عالی بود! اینو دوست داشتم، و حالا احتمال اینکه بقیه کارهاشم دوست داشته باشم، زیاده!”
من همین احساس رو در مورد بازی “ویلموت و کارهای عجیب و غریبش” (Wilmot Works It Out) داشتم. این هفته این بازی رو انجام دادم و خیلی لذت بردم. هنوز تمومش نکردم اما از همون اول، نسخه ی قبلی بازی یعنی “انبار ویلموت” (Wilmot’s Warehouse) رو خریدم. اینطوری میشه گفت که بعد از چند ساعت بازی با ویلموت، عاشقش شدم!
باید یه توضیح مختصر در مورد ویلموت بدم، نه؟ این بازی توسط استودیو هالو پاندز (Hollow Ponds) و ریچارد هاگ (Richard Hogg) ساخته شده و یه پازل آرام و خلاقانه است. شما در نقش ویلموت، یه مربع، بازی می‌کنید. نه مربع به معنای یه آدم خسته و خشک که از رقصیدن نوجوان ها خوشش نمیاد، بلکه به معنای واقعی یه مربع، با یه صورت کوچولو. ویلموت یه مربع لبخند زن است که عاشق پازل های چیدنیه.
هر از گاهی یه پیک، یه جعبه به در خانه ی شما میاره و شما باید قطعات پازل رو روی زمین پهن کنید و با حرکت دادن اون ها با سر مربع کوچولوتون، اون ها رو کنار هم قرار بدید. وقتی یه پازل رو کامل کردید، اون رو روی دیوار نصب می کنید و در عرض چند ثانیه، یه ضربه ی دیگه به در می خوره و پیک جعبه ی پازل بعدی رو تحویل میده.
بازی به همین سادگیه! و این سادگی همون چیزیه که جذابش می کنه!
چند تا نکته که بازی رو ساده تر می‌کنه: اول اینکه قطعات پازل همیشه مربعی هستند و دوم اینکه نیازی نیست اونا رو بچرخونید تا با هم چفت بشن.
اما چالش ویلموت اینجاست که تقریبا هرگز روی یه پازل واحد کار نمی کنید. هر جعبه ی پازل حاوی قطعات چند پازل مختلفه و گاهی اوقات یه پازل کامل، در چند تحویل مختلف پخش میشه و تا زمانیکه همه قطعات رو جمع نکنید، نمیشه اونا رو کامل کنید.
یه چالش دیگه هم وجود داره که بهترین قسمت بازی هم هست: شما قبل از اینکه تقریبا همه قطعات رو کنار هم قرار بدید، نمی دونید که هر پازل چه شکلی هست.
این همون چیزیه که بازی رو خیلی لذت بخش می کنه. شما قطعات مربعی رنگارنگ رو کنار هم قرار میدید: گل های زرد، مرغ های سفید، قایق های آبی، هشت پاهای بنفش، همبرگر های همبرگر رنگی و در نهایت می فهمید که این اثر هنری واقعا چیه. در “ویلموت و کارهای عجیب و غریبش” لحظه های “اها!” فراوان هستند. من می دونستم که دارم یه پازل رو می چینم که قسمتی از اون یه ملوان و قسمت دیگه از اون یه آسیاب بادی هست، اما چرا؟ آیا ملوان روی یه زمین گلف مینیاتوری هست؟ وقتی آخرین قطعه رو روی جاش قرار دادم، اسم پازل نمایان شد: “خانه در انتظار”. آسیاب بادی همون جایی هست که ملوان زندگی می کنه. حالا می فهمم چرا اینقدر لبخند روی لبشه، اون بعد از یه سفر طولانی به خونه برگشت. چه زیبا!
به نظر من بهترین لحظه بازی، کشف اینکه دو پازل کاملا جدایی از هم که فکر می کردم، در واقع یه پازل بودند، و قرار دادن دو تکه بزرگ جدایی از هم در کنار هم و ایجاد یه اثر هنری بزرگ و زیبا، واقعا لذت بخش بود. با پر شدن دیوار با پازل ها، قسمت های دیگری از خانه کوچک ویلموت برای تزئین در دسترس قرار می گیرند.
بهترین خبر اینه که این بازی برای دستگاه Steam Deck مناسب است و برای استراحت بعد از یه روز سخت ، عالی است. در واقع مثل یه پازل چیدنی واقعی هست و یه چالش کوچک برای جلوگیری از خسته شدن ذهن وجود داره، اما به اندازه ای سخت نیست که نشه همزمان با بازی، پادکست یا برنامه تلویزیونی رو تماشا کرد. برای شب های پازل چیدن یا یه استراحت کوتاه در زمان استراحت عالی است. خبر خوب اینه که من بعد از تموم کردن “ویلموت و کارهای عجیب و غریبش” ، “انبار ویلموت” رو منتظر خودم دارم.